اندک اندک جمع مستان می رسند

اندک اندک می پرستان می رسند

دلنوازان نازنازان در ره اند

گلعذاران از گلستان می رسند

اندک اندک زین جهان هست و نیست

نیستان رفتند و هستان می رسند

جمله دامن های پرزر همچو کان

از برای تنگدستان می رسند

لاغران خسته از مرعای عشق

فربهان و تندرستان می رسند

جان پاکان چون شعاع آفتاب

از چنان بالا به پستان می رسند

خرم آن باغی که بهر مریمان

میوه های نو زمستان می رسند

اصلشان لطفست و هم واگشت لطف

هم ز بستان سوی بستان می رسند